Ik heb Linda een paar jaar geleden kort ontmoet op een bijeenkomst. Toen ik hoorde dat ze uitvaartbegeleider was, dacht ik meteen, die warme vrolijke vrouw moet ik kunnen vinden, mocht het ooit nodig zijn. Ik vroeg haar kaartje en heb die altijd zorgvuldig bewaard. Toen mijn vader een tijd gelden hoorde dat hij niet lang meer te leven zou hebben, is Linda bij m’n ouders thuis gekomen. Dat was confronterend natuurlijk, maar ook erg fijn. We spraken door wat op dat moment al kon, zodat Linda m’n vader een beetje kon leren kennen én zodat m’n vader ook kon uiten wat zijn wensen waren over zijn afscheid. Zijn leven moest gevoerd worden! Dat was de opdracht. Vanaf het moment dat m’n vader was overleden heeft Linda op een zeer bescheiden manier de regie genomen. We mochten alles zelf invullen maar zij manoeuvreerde ons met haar ervaring en warmte door deze voor ons onbekende weg. Op de dag zelf was ze onzichtbaar maar toch ook heel aanwezig. Ze gaf me een duwtje als ik te lang aan het kletsen was waardoor er rijvorming ontstond. Ze liep stilletjes naar de meneer toe die steeds per ongeluk op het knopje van de beamer drukte waardoor mijn lieve vadertje z’n foto steeds van het beeldscherm verdween. En zoveel meer. Wat een warme vrouw. Ik hoop dat er voorlopig niemand in m’n omgeving zal overlijden, maar als dat wel zo is kan maar een iemand me helpen……..